مداخله ارگونومی در واحد کوره بلند یک شرکت فولاد

هدف: ناراحتی های اسکلتی–عضلانی بخش عمده ای از بیماری های شغلی را در محیط های کاری به خود اختصاص می دهند، پیشگیری از بروز این ناراحتی ها مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت های کاری با استفاده از روش های تحلیل شغلی ارگونومی می باشد. هدف این مطالعه، بررسی علت شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی در کارگران واحد کوره بلند و اجرای اقدام اصلاحی جهت کاهش میزان شیوع این اختلالات می باشد. روش بررسی: در این مطالعه ارزیابی بر روی 24 نفر کارگر واحد کوره بلند به روش سرشماری انجام شد، مستندات پزشکی این افراد بررسی و پرسشنامه نوردیک توسط آنان تکمیل گردید. وظیفه مته زنی و اکسیژن ‎کاری توسط روش ارزیابی سریع کل بدن (reba) ارزیابی گردید و به کارگران آموزش‎های لازم داده شد. در وظیفه اکسیژن ‎کاری برای کل 24 نفر طراحی مجدد ایستگاه کار صورت گرفت و عمل مته‎زنی مکانیزه شد. و وظیفه کارگران دارای اختلالات اسکلتی عضلانی تغییر داده شد. ارزیابی مجدد توسط روش reba و پرسشنامه نوردیک صورت گرفت. یافته ها: بر طبق نتایج پرونده های پزشکی و پرسشنامه نوردیک حدود 5/37 درصد کارگران اختلالات اسکلتی–عضلانی داشتند؛ امتیاز نهایی reba برای وظیفه مته‎زنی 11 و برای اکسیژن کاری 10 بدست آمد. بعد از طراحی مجدد ایستگاه کار، امتیاز نهایی reba برای وظیفه اکسیژن کاری 5بدست آمد و با مکانیزه نمودن عمل مته‎زنی، وظیفه مته‎زنی حذف گردید. با اجرای اقدامات اصلاحی میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی 5/17 درصد کاهش یافت. نتیجه گیری: با اجرای اقدامات اصلاحی در واحد کوره طبق روش reba سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی کاهش یافت و میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت. کلید واژه ها: مداخله ارگونومی، ناراحتی های اسکلتی – عضلانی، reba ، پرسشنامه نوردیک، فولاد.